We zijn er in Nederland goed in.
Klagen over directeuren van goede doelen. Dat ze al het geld in eigen zak stoppen, een dikke Porsche in de garage hebben en niks geven om de doelen zelf.
Maar is dat ook zo?
Laten we eens kijken.
Want wanneer we praten over het salaris van zo’n directeur. Waar hebben we het dan eigenlijk over?
Hoeveel Verdienen Goede Doelen Directeuren Nou Echt?
Het gemiddeld jaarsalaris van een directeur van een goed doel in 2017 was € 101.771. Dit ging om full-time functies. Dit cijfer komt uit het jaarlijks sectoronderzoek van Goede Doelen Nederland.
Dit is ongeveer hetzelfde als het salaris van een manager in een zorginstelling. Dat ligt namelijk ook rond de € 100.000 per jaar.
Is dat schandalig veel?
Misschien. Dat is uiteindelijk een kwestie van jouw mening zelf.
Maar zelfs als je dit bedrag ongehoord vindt, is het nog steeds geen reden om je portemonnee dicht te ritsen.
Het zit namelijk zo:
Wanneer je geld geeft aan een goed doel, en jouw voornaamste prioriteit is het maken van zo veel mogelijk impact met jouw bijdrage, dan is het salaris van de directeur TOTAAL irrelevant.
Laat me snel uitleggen hoe ik het in mijn hoofd haal zoiets te zeggen.
De Overeenkomst Tussen Wasmachines En Goede Doelen
Het geven aan een goed doel en het kopen van een wasmachine hebben meer gemeen dan je denkt.
Om dat goed te begrijpen, is het belangrijk even stil te staan waarom we eigenlijk aan goede doelen geven.
Hier zijn namelijk verschillende redenen voor:
- Sommige mensen geven vooral omdat ze zich dan een goed persoon voelen.
- Sommige mensen geven vooral omdat ze de wereld beter willen maken.
- Anderen geven weer vooral om een persoonlijk statement te maken.
Het zijn allemaal legitieme redenen.
Maar toch zijn ze niet allemaal even effectief.
Geven we vooral omdat we ons goed willen voelen over onszelf (en wie wilt dat nou niet)? Dan lopen we wel het risico minder kritisch te zijn naar goede doelen. Dat kan er weer voor zorgen dat we geld geven aan goede doelen waarvan de impact klein is.
Willen we daadwerkelijk dat onze bijdrage maximaal effectief is?
Dan moeten we het volgende in ons achterhoofd houden:
Je kan een bijdrage maar één keer uitgeven. Daarom is het belangrijk om die te geven aan een organisatie die daar de meeste impact mee kan maken.
Laten we nu de wasmachine erbij halen.
Waar Let Je Op Bij Het Kopen Van Een Wasmachine
Waar let je op bij het kopen van een wasmachine?
De meeste mensen op de kwaliteit. Ze willen immers de beste wasmachine die ze met hun budget kunnen kopen.
Eigenschappen waar ze op letten zullen zijn:
- Hoeveel opties heeft die?
- Maakt hij niet teveel lawaai?
- Is de wasmachine ook en beetje duurzaam?
De belangrijke vraag is nu:
Letten ze ook op het salaris van de CEO van het wasmachinebedrijf.
De meeste mensen niet. Het salaris van de CEO is niet relevant. Zolang de CEO er maar voor zorgt dat zijn wasmachines goed zijn voor een lage prijs, doet niemand moeilijk over zijn salaris.
Is dit bij goede doelen hetzelfde?
Het antwoord is: Ja.
Zolang een directeur van een goed doel zijn werk goed doet – dat wil zeggen dat zijn organisatie met elke euro enorm veel levens redt – is zijn salaris irrelevant.
Sure, vraagt de directeur echt te veel geld? Dan gaat dat op den duur ten koste van de effectiviteit van het goede doel.
Maar is dat niet het geval? Ook wanneer de directeur veel verdient? Dan is het nog steeds rationeel om aan dit goede doel te geven.
Tot slot wil ik nog één reden geven ter verantwoording van een hoog directeur-salaris.
Dat is namelijk:
Dure Directeuren Doen Het Vaak Beter
Hoe zorg je ervoor dat een goed doel effectief blijft?
Onder andere door een bekwaam persoon aan het roer te zetten.
Over het algemeen geldt: Bekwame mensen kosten geld.
Omdat deze mensen bekwaam zijn, zijn ze hun salaris vaak dubbel en dwars waard.
Unicef deed dit bijvoorbeeld in 2000. Ze kozen voor een duurdere optie. Namelijk een directeur uit de zakenwereld.
Toch pakte deze beslissing goed uit.
Binnen enkele jaren groeide de organisatie uit tot een van de best fondsenwervende in Nederland.
Conclusie
Laten we onszelf eerlijk afvragen:
Wanneer we roepen dat het salaris van sommige directeuren een schande is. Hebben we dan echt het beste met de wereld voor?
Of gebruiken we dit als smoesje. Zodat we lekker kunnen klagen, en onze portemonnee niet hoeven te trekken?
Wil jij jezelf niet langer voor de gek houden?
Kijk dan naar de eigenschappen van de goede doelen die er écht toe doen.
Alleen zo verbeteren we de wereld.
Benieuwd welke dat zijn?
Lees dan dit artikel met 5 principes van effectief altruïsme om de beste goede doelen uit te kiezen.
Het lijkt alsof dit stuk geschreven is door een directeur van een goed doel. De vergelijking met de wasmachine gaat niet op, je koopt geen product maar je steunt een goed doel met een gift en hoe meer jouw gift richting 100% terechtkomt waar die hoort hoe beter. Ik ben altijd benieuwd hoe ontzettend veel mensen een gift uit een soms smalle beurs moeten doen voordat het salaris van een directeur, of soms zelfs twee of drie, is betaald en er iets over blijft om aan het goede doel zelf te besteden. Ik verwacht dat mensen die een goede doelenstichting willen besturen daar een bevlogenheid voor hebben en dat die ook mag blijken uit het salaris dat ze krijgen/vragen. Het eeuwige credo dat goed leiderschap nu eenmaal veel geld kost vind ik stuitend. Liever dan maar iemand die niet uit de top van het zakenleven komt maar betrokken en bevlogen is. Misschien levert dat uiteindelijk wel meer op omdat we dan minder “klagen over (salarissen van) directeuren van goede doelen” en spontaner geven. En de stelling dat we zouden klagen als excuus om niet te geven vind ik helemaal laag.
Volgens mij mis je het belangrijkste punt van dit artikel. De vergelijking met het kopen van een product gaat op, want je wilt dat jouw gift iets verandert aan de wereld. Die verandering is wat je “koopt”. Je opmerking ‘hoe meer jouw gift richting 100% gaat hoe beter’ is daarom ook onjuist, want door alleen te focussen op dit percentage let je niet op ‘het product’, oftewel de impact. Een goed doel kan prima 0% overheadkosten hebben en op alleen vrijwilligers draaien, maar nog steeds weinig impact maken omdat het kiest voor interventies die relatief weinig effect hebben (en heel soms de situatie zelfs verergeren).